Ik ben in mijn leven drie keer bevallen en het was drie keer feest. Dat wil zeggen: na afloop was het feest. De eerste baby lag in stuit, waar de oh zo deskundige professionals (not) pas vlak voor de geboorte achter kwamen, nadat ik al 2 dagen weeën had. Nog wekenlang lag mijn dochtertje met haar pootjes omhoog, een bewijs dat ze dus ook al heel lang vóór de geboorte zo in mijn buik had gelegen. En geen van de 6 (zes!) verschillende verloskundigen had dit opgemerkt. Mijn vertrouwen in ‘professionals’ was al niet bijster groot en kreeg door dit voorval een flinke deuk erbij. Ik zal je de details besparen, maar laat ik het zo zeggen: de bevalling had makkelijker gekund.
Ik stond er dus op dat ik bij de tweede bevalling een echo kreeg bij 35 weken. Om zeker te weten dat de baby goed lag. Thuis bevallen durfde ik niet, want stel je voor. Maar dit keer verloor ik de baby bijna in de auto, onderweg naar het ziekenhuis. Er waren letterlijk een poep en een scheet voor nodig om de baby in m’n armen te krijgen, en een uurtje later waren we weer thuis. Klusje geklaard.
De derde keer durfde ik thuis wel aan. Ik kende het spelletje inmiddels, en was het na 39-en-een-halve week zó zat dat ik zelf de regie nam. Bovendien had ik meer vertrouwen in een slok wonderolie dan in verloskundigen. Oh, en die wonderolie werkte overigens fantastisch, de volgende ochtend was het meteen raak. De dienstdoende verloskundige spoedde zich – high-heeled en met uitgelopen make-up – rechtstreeks uit een danceparty om mij te assisteren. Wat mij betreft had ze beter nog ff door mogen feesten. Evengoed stond ik twee uur later met mijn twee oudste dochtertjes op het schoolplein met een grote trommel beschuit-met-muisjes.
De geboorte van je kind is iets om ongelooflijk dankbaar voor te zijn. De bevalling heb je in de meeste gevallen niet in de hand. Oké, in mijn geval maakte die wonderolie z’n belofte waar. Maar dan nog: als er iets tegen zit, heb je daarmee te dealen. Ben je afhankelijk van zorgverleners. Hoe anders is dat als je wilt afvallen. Dat kun je helemaal zelf in de hand hebben. Sterker nog: dat moet je ook zelf in de hand houden. Doe je dat niet, dan klopt er iets niet. Dan stel je je afhankelijk op van anderen. Geef je het stuur uit handen. In feite zeg je dan: “Zeg jij maar wat ik moet doen, want zelf kan ik het niet.” Dat is wat je doet als je een dieet gaat volgen. Of een advies opvolgt van iemand anders, of het nou je moeder is of een diëtiste.
Mag je je dan helemaal niet laten begeleiden door iemand anders? Jawel. Maar die begeleiding of coaching moet er absoluut op gericht zijn dat jij ASAP – as soon as possible – het heft in eigen handen neemt. Zodat hetgeen je doet, ook helemaal bij jóu past en van jou is. Want anders is het een tijdelijk trucje. Dan beklijft het niet. Zinloos. En als je weer het zoveelste dieet gaat volgen of iemand inschakelt die jouw voedingspatroon gaat bepalen, is dat precíes wat je doet.
