Net terug van een super relaxte vakantie in Egypte, waar je net wat minder Hollanders tegenkomt dan in Turkse en Spaanse allinkloesifs. Wat deels verklaard wordt door de Egyptenaren zelf, die meestal in eigen land op vakantie gaan. Als toerist lig je dan dus tussen de ‘eigen bevolking’. Vonden wij best fijn, omdat je dan toch wat meer cultuur opsnuift dan tussen de brallende, bierdrinkende kaaskoppen. Arabische muziek, Egyptisch eten (oké, en frietjes) en een zwembad waar plek zat was. Dus geen vechtpartijen om ligbedjes, niet nodig daar. 😉
Als westerling zijn wij gewend om redelijk bloot te gaan zwemmen. Dat wil zeggen: we bedekken liefst zo min mogelijk. Over het algemeen dan hè. Ik ken genoeg mensen die zich kapot schamen voor hun eigen lijf en het liefst alles zouden willen bedekken. No shapes visible at all, zeg maar. Of daarom maar helemaal niet gaan zwemmen, ook al is het nog zo kapot warm. Of zelfs geen korte broek of rok durven te dragen, omdat ze alle ogen op zich gericht voelen. Misschien herken jij dat ook wel, die schaamte. Weet in dat geval dat daar een hele goede, permanente oplossing voor bestaat. Als je dat echt wilt, tenminste. Check mijn programma!
Gelukkig heb ik zelf geen last van schaamte voor mijn lijf. Niet meer, tenminste. Ik ken het gevoel maar al te goed. Het is killing, en met de huidige temperaturen een enorm obstakel om te doen waar je lijf om schreeuwt: verkoeling! Water! Tel in Egypte nog eens 10 graden bij deze Hollandse hittegolf op en je begrijpt dat het daar een nog grotere kwelling zou zijn geweest. Het voorgestelde uitje van dochter en schoonzoon – quadrijden in de woestijn – sloeg ik daarom liefdevol af. Doe mij maar water.
Evengoed kreeg ik afkeurende blikken in het zwembad. Mijn drie dochters idem. Erg? Nee. In een Islamitisch land zijn de badkledingvoorschriften voor vrouwen nou eenmaal anders. En nee, daar voldeden wij dus niet aan. 😊 Gelukkig niet strafbaar, gewoon een gevalletje cultuurverschil. Hoefden we dus ook niks mee. Het waren oordelen van een ander, niet van onszelf.
Als je je realiseert dat je NOOIT iets met een oordeel van een ander hoeft, dan zou dat je leven een stuk makkelijker maken. Andermans oordeel is immers niet van jou. Dat JIJ het je aantrekt, is wat anders. Als je dat doet, dan neem je dat oordeel dus serieus, en betrek je het op jezelf… wat jou gigantisch onzeker maakt. Andermans oordeel wordt daarmee ook JOUW (zelf)oordeel. Want JIJ hebt toegestaan dat die ander over jou oordeelt, door het serieus te nemen. En het oordeel zelfs over te nemen. Volg je me nog..?
