Je ziet ze wel eens op facebook voorbijkomen, van die mensen die overal wat van vinden. Hun mening ongegeneerd spuien, kritiek leveren op onderwerpen waar ze waarschijnlijk weinig verstand van hebben, maar waar ze toch graag hun stinkplas over willen doen. Zeiken om te kunnen zeiken, zeg maar. Bij politieke en c* gerelateerde items bijvoorbeeld, herkenbaar?
Niet dat ik ze zo vaak zie, want zo dikwijls zit ik niet te scrollen op Facebook of Insta. Geen zin in en tijd voor. Dus sorry als ik jouw posts niet gezien heb… als ik echt iets gemist heb mag je me een dee-emmetje sturen. 😉
Maar die keren dat ik dan toevallig wél kijk, springen ze direct in het oog, die criticasters. Grappig genoeg kreeg ik ook een paar keer zulke vermakelijke comments onder mijn eigen posts. Zoals deze: ‘werkt niet, geldklopperij’. Instinctief wil ik dan het liefst meteen reageren (ik ben ook maar een mens), maar ik houd me in. Zinloos, en olie op het vuur (of: de stinkplas) is ook niet errug handig. Dus ff een stapje terug.
De ‘why’ erachter
Ik weet vrij veel van menselijk gedrag, ben behoorlijk analytisch ingesteld en vóel vaak iemands intentie. Ik ruik vaak de achterliggende emotie. En in dit geval was dat ook niet zo moeilijk. Want ga zelf maar ‘ns na: waarom zet iemand zo’n opmerking onder een post over afvallen zonder dieet, afvallen met je mindset – kortom: een andere manier om van je overtollige kilo’s af te komen? Waarschijnlijk om tegen anderen te zeggen: ‘Pas op, dit is nep, het werkt niet, laat je niet foppen!’. Zo iemand heeft dus zélf de overtuiging dat deze methode niet werkt. Ook al heeft ie zich er zeer waarschijnlijk niet in verdiept, maar is het een snelle, primaire en zeer oppervlakkige reactie. Mogelijk vanuit een goede intentie (dat hoop ik tenminste), namelijk anderen willen waarschuwen. En dus: hup, labeltje erop, “dit is onzin”, en dóór.
Maar waar komt die reactie vandaan? Daar ligt een emotie onder, tuurlijk. Zo iemand neemt immers de moeite om überhaupt te reageren op deze post. Ik denk dat ik er niet ver naast zit als ik beweer dat deze persoon zelf negatieve ervaringen heeft op het gebied van afvallen. Of dat ze (ervan uitgaande dat het een vrouw is) zelf heeft geprobeerd om af te vallen op een andere manier dan via de standaard manier: een dieet. En het lukte helaas niet. Daardoor is ze boos, teleurgesteld of gefrustreerd, whatever. Door nu een reactie te posten poetst ze haar eigen “falen” weg: het lag niet aan haar, maar aan de methode. Ongeacht welke methode dat was natuurlijk, geen idee. Maar díe methode deugde niet, en dus deugt déze ook niet.
Daarmee projecteert ze met haar reactie – onbewust – ook haar eigen mislukking op anderen. ‘Ik kan het niet’, zegt ze in feite, ‘dus kun jij het ook niet’. En misschien was dat wat ze deed ook wel dikke shit en hád het geen kans van slagen. Maar waarschijnlijk gelooft ze sowieso niet (meer) in wat-dan-ook op afvalgebied. Dus zal ook niets haar ooit nog gaan helpen, want zonder geloof of vertrouwen kan iets moeilijk effectief gemaakt worden. Alleen, díe negatieve mindset projecteert ze vervolgens óók op anderen. Want gedeelde smart is halve smart. Als ik er niet in slaag en jij ook niet, maakt dat het voor mij een stuk draaglijker.’
En stel nou dat ze er écht van overtuigd is dat mijn methode niet werkt. Dan zou ik het júist interessant vinden als ze met mij in gesprek gaat. Want in dat geval ben ik enorm in haar mening geïnteresseerd. En vooral in de onderbouwing van die mening. Daar word ik zelf immers ook wijzer en beter van. En zij ook (alleen weet ze dan zelf nog niet 😉 ).
Maar het simpelweg afzeiken, wegwimpelen en bestempelen als bull shit, mmm… daarmee geef je indirect heul veul over jezelf bloot.
