Je kent het vast wel. Onlangs maakte je goede voornemens. Je wilde nu eindelijk afrekenen met die onnodige kilo’s, want OMG, wat baalde je daarvan. Je was echt echt écht klaar met dat gevreet. Want waarom in godsnaam pakte je toch steeds weer die koekjes, M&M’s, borrelnootjes en kaasblokjes… terwijl je er meestal geen eens zin in had. Het was een automatisme; als het voor je neus stond, pakte je het gewoon. Waarmee in de loop der jaren de kilo’s er stilletjes aangroeiden.

In het begin ging het je goed af, dat lijnen en afzien, want je was enorm gemotiveerd. Je wilde bovendien in het voorjaar weer nieuwe zomerkleding kopen, dussss… extra stimulans! Geen zoetigheid meer, geen snacks, en geen tussendoortjes, op een appel of mandarijntje na. In de avond geen chips of nootjes meer. Geen frisdrank, geen alcohol. En die f* koolhydraten uit je menu schrappen. Daar had je al veel goede verhalen over gehoord – dus exit koolhydraten. Geen brood, geen aardappelen. Geen rijst, pasta of stamppot.

En dan is daar het keerpunt weer

Maar nu… nu ben je op een punt gekomen waarop het je steeds zwaarder gaat vallen. Terwijl je nota bene al wel lichter bent geworden, de eerste kilo’s zijn eraf. Yes! En misschien juist wel daarom heb je de neiging om te gaan compenseren. Want je hebt nu al zólang geen chocola meer geproefd, mmm… eigenlijk heb je dat best wel verdiend, na al die ontberingen. Stiekem vind je jezelf een beetje zielig.

Wat ook is: je hebt gewoon trek. Of zeg maar gerust honger. Eigenlijk loop je de hele dag rond met een knorrende maag. En dat ben je zo zat! Het is vooral moeilijk als je mensen om je heen ziet eten. Of wanneer je geconfronteerd wordt met “verboden” voedsel, zoals friet of bitterballen. Want ooohhhh, wat verlang je dan naar die verboden vruchten.

En dan bedenk je je dat het afvallen de laatste dagen iets minder hard ging dan de dagen daarvoor. Tuurlijk, daar baal je van, want je was net zo lekker bezig. Maar precies dát gegeven grijp je op dat moment aan om tóch een uitzondering te maken. Want je hebt het verdiend, dat chocolaatje. En zoveel honger lijden hoeft ook niet meer, als je tóch niet meer zoveel afvalt. Dus pak jij ook een bitterbal op zaterdagavond. En daarna nog eentje, want ‘op één been kun je niet staan’ en je hebt het jezelf al lang genoeg ontzegd.

Foute boel

En dan is de beer los. Want je houdt je niet meer aan je afspraken. Je had een plan, en dat plan voldoet nu niet meer. Je bent ervan afgeweken. Dus wat maakt het nu nog uit. De toastjes met salades en Franse kaas smaken héérlijk, wat heb je daarnaar verlangd. Ergens, onderhuids, voel je wel dat je dit eigenlijk ook niet wilt, het om zeep helpen van je dieet. Een schuldgevoel. Maar dat poets je weg. Dat kun je nu niet gebruiken. Nu wil je gewoon even genieten van al dat lekkers. En vooral ook geen honger meer. Mee kunnen doen met de rest, zonder steeds de uitzondering te moeten zijn.

Binnen afzienbare tijd is dat zorgvuldig bereikte gewichtsverlies weer helemaal foetsie. De kilo’s zitten er weer aan. Misschien ben je zelfs wel zwaarder dan toen je begon, maar dat wil je eigenlijk niet weten, dus je vermijdt de weegschaal. Je voelt je rot, schuldig en mislukt. Dit is het zoveelste bewijs dat je het gewoon niet kán.

You’re not to blame 4 it  😊

Maar hee! De excuses die je gebruikte om af te wijken van je plan zijn eigenlijk heel normaal en begrijpelijk. Want je volgde dat plan puur op wilskracht. Je móest het vol kunnen houden van jezelf, want je was immers gemotiveerd.

Maar helaas, zo werkt het niet. Dus dat je vroeg of laat excuses gaat bedenken om weer ‘back to normal’ te kunnen gaan, is logisch. Zo zit je primitieve brein nou eenmaal in elkaar. Dat houdt niet van een radicaal ander pad dat ongemak oplevert. Je primitieve brein wil je veilig houden en zo min mogelijk stress. En die stress ervaar je dus wel bij een dieet, waarin je jezelf restricties oplegt. Dat heb je trouwens al eerder ervaren, want het was niet de eerste keer dat je ging lijnen. Maar je dacht écht dat het dit keer…. Tja.

Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg.

 

Je zult het dus anders en vooral slimmer moeten aanpakken. En dat kan ik je leren. Weten hoe? Meld je aan voor één van mijn inspiratiesessies. Daarin neem ik je mee naar de oplossing en geef ik je praktische handvatten hóe  daar te komen.