In België vieren ze ook moederdag. In mei – net als wij gekke Hollanders. Alleen in Antwerpen geldt een andere dag: 15 augustus. Iets met een katholiek feest, Maria Tenhemelopneming. Oké, het geeft wat bedenkingen om een feestdag met zo’n naam te wijden aan je moeder, maar ze bedoelen het ongetwijfeld gôeh.
Ik vermoed dat de Antwerpenaren ook bloemen aan hunne mama schenken, want het was een Antwerpse bloemenzaak die het winkelende publiek deze reminder gaf. Weliswaar een dag te laat – ik sjouwde daar 16 augustus rond – maar waarschijnlijk vergeten ook de Belgen wel eens wat belangrijks.
Als jij net als ik moeder ben, zul je het met me eens zijn dat het eigenlijk iedere dag wel moederdag zou mogen zijn. Oké, het speciale is er dan wel een beetje af, maar toch. Het is niet altijd de meest dankbare job. Je kids vinden alles maar vanzelfsprekend en trekken vooral hun brutale kikkerbek open als ze het met jou oneens zijn. En daar mag je het dan mee doen. Eén keer per jaar een bloemetje trekt dat oneindig moeten slikken niet recht.
En weet je dat veel moeders hun overgewicht ook koppelen aan hun kroost? De zwangerschappen schopten alles al in de war. En eenmaal geland als moeder, zag de planeet er totaal anders uit. Hoef ik allemaal niet uit te leggen, jij snapt precies wat ik bedoel. Pas alleen op dat je je koters niet onbewust de schuld geeft van jouw struggle. Gooi het dan liever op je hormonen, die kunnen daar wat beter tegen. 😉
Ik kom veel schaamte tegen onder moeders. En strijd. En dan bedoel ik niet met hun kids, maar vooral met zichzelf. Een gevecht met eten, met de weegschaal, met hun gewicht. En dat is jammer, want dat hoeft niet. Dat kan anders.