Je moet weten dat ik uit een gezin kom waarin nogal wat dingen “zo hoorden”. En waarin bepaalde “waarheden” als zoete pap d’r ingestampt werden. Wij hielden niet van tattoos bijvoorbeeld, die waren ordinair. Popmuziek was herrie, maar stijldansen hoorde wel bij de opvoeding. Iemand opbellen die vlakbij woonde, dat deed je niet (had ook met zuinigheid te maken). Zaterdag was brooddag. Dan aten we zelfgebakken brood van mijn moeder, waar je een ruit mee kon ingooien. Nooit gedaan trouwens, want dat behoorde dan weer níet tot de normen.
Van al die regeltjes heb ik later afstand genomen. En ben ik me ook bewust geworden van onuitgesproken normen of regeltjes in de maatschappij. Daar ben ik dus niet zo van. Je weet wel: “zo hoort het”. Of “zo doen wij dat nou eenmaal”. Of “iedereen doet het zo, dus zal het wel goed zijn”. Klakkeloos de massa volgen is nooit een goed idee.
Ik heb in mijn leven genoeg meegemaakt om te weten dat “onuitgesproken afspraken” vaak zinloos en/of vette BS zijn. En toch houden veel mensen zich daaraan vast.
Denken ze er eigenlijk niet zo over na. Hebben ze eigenlijk geen eigen mening. Hoeft ook niet, want er wórdt voor ze gedacht. En ons brein is lui, dus is het makkelijk om dingen klakkeloos aan te nemen.
En zo werkt dat dus ook met afvallen. Er heerst een onuitgesproken regel dat je – als je wilt afvallen – een dieet moet gaan volgen. Dat is de gewoonte. Zo hoort dat. Dat is de “oplossing” voor het probleem, en de meeste mensen trappen daarin. Oké, je kunt jezelf ook afbeulen in de sportschool. Maar je zult jezelf toch óók beperkingen moeten opleggen. Dat is de “norm”; dat vinden we “normaal” en doe jij dat niet, dan val je uit de toon. Dus iets anders doen dan een dieet volgen als je wilt afvallen, bestempelen mensen als onzinnig. Want de norm – dat is het volgen van een dieet. You get it.
Ik zie dit ook terug in mijn praktijk. Als je veel ervaring hebt met diëten (de meeste van mijn klanten hebben dat) dan ben je geneigd om – nieuwe ronde, nieuwe kansen – toch weer in de dieetmodus te schieten. De dieetmentaliteit. Dan tel je calorieën, deel je eten in categorieën in (goed of slecht; toegestaan of niet toegestaan) en ben je weer voortdurend op je hoede. Vanuit een onderliggende angst. Want oh wee als je iets fouts in je mond propt… dan heb je gefaald. Alles verpest. En dan kun je weer opnieuw beginnen.
