Op een broeierige, zakelijke meeting moest ik een presentatie geven. Je weet wel, in zo’n zaal vol sereneuse maat- en mantelpakjes. Waar ik evenzo opgepimpt tussen zat, compleet met naaldhakken en knalrode zoenlippen. Ik voelde me gespannen, ik geloof dat m’n kop eraf ging als het niet goed ging ofzo.
In de aanloop naar mijn showstukje kwam ik erachter – oeps – dat ik het allerbelangrijkste vergeten was mee te nemen. Een poster waar m’n hele verhaal op stond! Met bonzend hart hinkelde ik de zaal uit. Onderweg naar de uitgang verloor ik ook nog eens m’n glazen muiltje.
Ik moest en zou die poster thuis gaan ophalen, want uit m’n blote kop ging ‘t ‘m ni worden vandaag. Ik was al f* up en onder hoogspanning valt bij mij de stroom wel eens uit. Dus scheurde ik een paar seconden later op de motor richting huis. Dat ging niet zonder slag of stoot, uiteraard. Je weet wel, van die kotsdrempels en hobbelkeien op de weg. En heul veul grint. Toppie, voor motorrijders.
De weg naar huis zat niet alleen vol uitdagingen, hij duurde ook nog eens oneindig lang. Vreemd, want ik was onderweg nog nooit eerder een hangbrug over een ravijn tegengekomen. En dit was een hele speciale: met ongelijke, schommelende planken en bochtjes. Geconcentreerd focuste ik op het einde van de brug, dat nog een kilometer van me vandaan leek. Focus. Ondertussen gutste het zweet onder m’n helm vandaan.
En toen werd ik wakker. De adrenaline gierde door m’n lijf. Ik was wel ‘ns relaxter ontwaakt, zeg maar. En ik realiseerde me dat ik nogal wat risico’s had genomen, daar boven dat ravijn. Dat m’n leven aan een zijden draadje had gehangen.
Gelukkig is m’n echte leven meestal wat minder heftig 😉
Toch kan een heavy experience soms nodig zijn om je wakker te schudden. Dat kan een droom zijn, of een life changing event. Een ongeluk, een relatiebreuk, of de dood van iemand die je lief is, zeker als ie onverwacht of te vroeg kwam. Maar moet het altijd zo ver komen?
We komen vaak pas in actie als ‘iets’ ons aan het denken heeft gezet. Ik zie dat ‘iets’ vaak als een signaal. Van het universum of weet-ik-veel-wie-of-wat, dat maakt niet zoveel uit. Maar niets gebeurt zonder reden.
Mensen komen vaak ook pas laat in actie als het over hun gewicht en leefstijl gaat. Begrijpelijk, maar wel jammer natuurlijk. Want dan hebben ze vaak al fysieke en mentale klachten, die voorkómen hadden kunnen worden. Maar evengoed, beter laat dan nooit.