Stel: je vraagt een willekeurige voorbijganger of ie zichzelf als ‘onderscheidend’ ziet. Dus anders dan anderen, met een eigen mening; iemand die zich niet zo gauw laat verleiden om met de kudde witte schapen mee te gaan. Iemand die bereid is om tegen de stroom in ‘zijn eigen ding te doen’, ongeacht wat anderen daarvan vinden. Dikke kans dat diegene dan zou zeggen: ‘Ja, zeker! Ik ben iemand die altijd bij zichzelf blijft.’ Misschien dat ie ook nog zou benoemen dat de meningen van anderen totáál niet belangrijk zijn.
Veel mensen dénken van zichzelf dat ze onafhankelijke wezens zijn, en vooral ook onafhankelijk dénkende wezens. De werkelijkheid is echter anders. Minder dan 0,5% van alle mensen is écht volledig zichzelf. Totaal onafhankelijk van opinies, trends, noem maar op. Van wat ‘de wereld’ of hun omgeving belangrijk vindt. Het zijn díe personen die het niks boeit of ze er wel of niet ‘modieus’ uitzien, of dat ze erkenning krijgen via likes op Facebook of Insta. Dat hebben ze voor hun ego namelijk helemaal niet nodig.
Slechts een klein groepje mensen kan boven die “maatschappelijke waarheid” uitstijgen. En die zet ik bewust tussen haakjes, want het is maar de vraag of dat de échte waarheid is. Ik denk namelijk van niet. Wellicht is “maatschappelijke dwaasheid” een beter woord.
Groepsdieren
We worden als kind al geprogrammeerd om met de massa mee te doen. We leren normen en waarden, krijgen opgelegd “hoe het hoort” en dat je vooral goed je best moet doen op school… zodat je later ook weer met de grijze massa mee kunt doen. En het jóuw kinderen ook weer kunt leren 😉 Word je daar gelukkig van? Nee. Tuurlijk, je kunt best een leuk leven hebben. Maar geluk hangt van hele andere dingen af. Geluk draait o.m. om de dingen doen waar je écht blij van wordt. Om de dingen die je het aller-allerliefste zou willen doen. Misschien wel dag in, dag uit. En meestal is dat niet de studie die je volgde omdat je daarmee gegarandeerd een goeie baan zou krijgen. Of die kantoorbaan waar je in vastzit omdat de hypotheek nou eenmaal betaald moet worden.

Wij mensen zijn groepsdieren. We hebben de kudde nodig om veilig te blijven. We willen er dus niet alleen bij horen, we móeten er gevoelsmatig ook bij horen. Ons primitieve brein leert ons dat we vooral níet buiten de kudde ons eigen ding moeten gaan doen, want dat kan wel eens gevaarlijk zijn. Buiten de groep vallen, dat betekent beren en wolven op ons pad tegenkomen. Dus: die meningen van anderen zijn intuïtief belangrijk voor ons. Tenzij… Tenzij je je bewust wordt van deze realiteit, die je in feite gevangen houdt in een klein wereldje. En tenzij je ook méér wilt: jezelf ontplooien, meer uit jezelf halen, boven jezelf en alle waanzin uitstijgen. En dat is dus het échte ‘uit je comfortzone’ stappen.
Uit je comfortzone
In mijn programma Afvallen zonder Dieet.NU is het ‘uit je comfortzone gaan’ een belangrijke pijler. En eigenlijk begint dat al als mensen zich aanmelden. Ze zijn zich dan meestal al (pijnlijk) bewust van de noodzaak ‘dat het anders moet’. Dat een volgend dieet, of scala aan voedingsadviezen, ze wederom niet gaat brengen waar ze zo graag naar toe willen: een blijvend gezond gewicht en een fijne relatie met eten. Waardoor ze rust ervaren, in plaats van die continue strijd die vaak al jaren-, jarenlang gaande is. Deze vrouwen hebben al een moedige stap gezet, door tégen de stroom in, hun eígen pad te gaan. Niet het uitgesleten pad dat iedereen bewandelt (een dieet volgen) omdat dát het concept is dat iedereen kent en iedereen navolgt. Nee, hun eigen pad. Een dapper pad, dat hen – naast dat gewichtsverlies en die innerlijke rust – ook persoonlijke groei oplevert. En misschien is dat nog wel de grootste winst van dit programma.
