Herken je dit vette excuus? Waarmee je je eigen plan, voornemen of schema om zeep helpt? Terwijl je het eigenlijk niet wilt natuurlijk.. Maar ja. De buurvrouw had net zo’n lekkere appeltaart gebakken. Je hormonen gaven aan dat het tijd was voor chocola. In de supermarkt deelden ze een nieuw soort snoepjes uit. En voila, daar ging je weer.
Vervolgens veeg je je schuldgevoel van tafel. Althans, dat probeer je, door jezelf wijs te maken dat je morgen gewoon weer de draad oppakt. Tuurlijk! Morgen weer een nieuwe dag. Heb je voor vandaag tenminste een vrijbrief om nog ff lekker ongestoord te kunnen snaaien.
Jezelf voor de gek houden is op meerdere manieren schadelijk. Allereerst natuurlijk omdat je hiermee nooit echt verder komt. Want wees ‘ns eerlijk naar jezelf: hoe lang doe je dit al? En ben je er netto iets mee opgeschoten? Waarschijnlijk niet. Je zit nog steeds met die overtollige kilo’s. Maar die houd je door dit zelfsaboterende gedrag helemaal zelf in stand.
Daarnaast geef je je onderbewustzijn telkens opnieuw de boodschap dat je weliswaar een afspraak met jezelf maakt.. maar dat je ‘m heel vaak niet nakomt. Oftewel: je bent simpelweg niet te vertrouwen. Jouw onderbewustzijn weet dat. En anticipeert daar dus ook steeds op. “Oh, ze maakt weer een afspraak met zichzelf? Grapjas!”. Je onderbewustzijn neemt dus een loopje met je, omdat het wéét dat jouw voornemens op drijfzand gebaseerd zijn.
Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg.
Je zult het dus anders – en vooral slimmer – moeten aanpakken.
In mijn programma help ik je om je sabotagegedrag op een diepere laag weg te nemen. Zodat je een andere relatie met eten krijgt en je niet steeds maar laat overrulen door alles ‘wat jou overkomt’.