Er is iets geks met mij aan de hand. Tenminste, dat denk ik. Maar mogelijk heb jij dat ook, dus ik check ’t graag even.
Wat het namelijk is: mijn linker broekspijp zit aan de onderkant heel vaak gedraaid. Dus, laten we zeggen, 30 graden naar rechts. En da’s niet bij 1 broek, maar bij heel veel broeken. Eerlijk, ik ben er al eens mee teruggegaan naar de winkel. Leuke broek, goed merk, maar toen ik ‘m een paar uur aan had, mmmm… Vreemd toch? In de winkel konden ze er ook geen verklaring voor vinden, dus moest het wel aan mij liggen. En inderdaad, bij andere kledingmerken was het precies hetzelfde. De naad zat aan de voorkant, ’t zag er niet uit.
Kennelijk heb ik dus een gedraaid been, ofsowiets.
Nou ja, boeie, denk ik dan. Oftewel, voor de insiders: l.b.
(Voor de outsiders: “lekker belangrijk”). Er zijn ergere dingen, toch?
Mijn klanten hebben ook allemaal wel een of meerdere lichaamsdelen die “anders” zijn. Hoeveel anders, dat bepalen ze trouwens helemaal zelf. Want ’t is maar net hoeveel aandacht en waarde je daaraan geeft. En hoeveel je jezelf vergelijkt met anderen, die in jouw ogen “veel normaler” (lees: dunner, mooier, …) zijn. Bij binnenkomst hebben veel van mijn klanten een trauma op hun buik, benen, borsten of bovenarmen. Of op hun gezicht, dat veel te papperig is. Zo’n negatief zelfbeeld is op zich natuurlijk niet fijn, maar het is wel bruikbaar. Want in dat negatieve zelfbeeld zit een verlangen… naar precies het tegenovergestelde. En dáár kun je wat mee!
Of je daar vervolgens ook echt mee aan de slag wilt gaan, is uiteraard ieders eigen keuze. Ik vraag wel eens: ‘Hoe groot is je pijn?’. Met andere woorden: hoe groot is je verlangen naar datgene wat je wél wilt, en wat je nu nog niet hebt? Als die pijn en dat verlangen groot genoeg zijn, dan ga je werken aan de oplossing. No matter what.
Voor mij is die broekspijp of dat been (wiens schuld is het nou? 😉 ) totaal geen issue. Niet de moeite waard om aandacht aan te besteden.
