Het overlijden van koningin Elizabeth beroert het hele Verengd Koninkrijk. Zelfs de koninklijke bijen zijn vorige week geïnformeerd en rouwen mee. Nou is daar helemaal niks mis mee natuurlijk; als een geliefd iemand onze aardse werkelijkheid verlaat, raakt dat uiteraard een gevoelige snaar. Ook als het om een 96-jarige vrouw gaat, nog even los van de rol die ze tijdens haar leven heeft gespeeld. Want laten we eerlijk zijn: voor een hoogbejaarde is de dood nou ook weer niet zó dramatisch.
Elizabeth was natuurlijk niet zomaar iemand. Ze was een leider, iemand die – als ik de meeste verhalen mag geloven – er stónd voor haar ‘people’. En weet je wat het is? Mensen hebben leiders nodig. Iemand die hen leidt, aanstuurt, regeert. Maar ook iemand die hen inspireert. Iemand die het goede voorbeeld is en daarmee de weg vrij baant.
Aan leiderschap kan op vele manieren invulling gegeven worden. En niet iedereen heeft dezelfde behoefte. Misschien vind jij het fijn als iemand jou vertelt wat je moet doen (omdat je het zelf niet weet). Je partner wil vooral lijken op celebraties, vanwege hun (schijnbare) droomleven. En weer een ander voelt vooral waardering voor mensen die écht iets voor de wereld betekenen. Die zulke ‘leiders’ niet beschouwt als méér dan ieder ander, maar die omwille van hun ‘legacy’ respect verdienen.
Zelf behoor ik tot die laatste categorie. Voor mij is ieder mens gelijk. Als Maxima voorbij komt zal ik haar groeten als ieder ander, maar niet meer dan dat. Ik heb helemaal niets met poppenkast rondom “belangrijke” mensen. Al helemaal niet als hun ‘roem’ niet hun eigen verdienste is, of wanneer ze daarvoor zelfs andere mensen hebben geschaad.
Er bestaat in mijn ogen geen rangorde. Evengoed heb ik wel mijn voorbeelden. Mensen die me inspireren, ‘who show me the way’ wanneer ik het zelf even niet meer weet. Of wanneer ik twijfel, het even niet meer zie zitten. Daarmee zijn die voorbeeldfiguren niet méér als mens, maar wel verder op het pad dat ik ook bewandel. En da’s fijn, want daarmee kunnen ze jou laten zien hoe het moet, en je op je blinde vlekken wijzen. Ze prikken door je zelfsabotage-mechanismen heen en geven je een schop onder je kont als je je eigen doel even niet voorop zet.