Daar zit je dan weer. Genoeg excuses om je lekker vol te proppen, want c* is nog niet ten einde en laat ook deze kerst in de soep lopen. Wás het maar alleen soep, hoor ik je denken. Want bij kerst horen uitgebreide ontbijttafels vol decadente lekkernijen (minstens zo vet als de ordinaire croissantjes), chocolade kerstkransjes, truffels, vruchtenstollen en roomboter kerstbroden met banketbakkersspijs. Om een paar uur later alweer veel, héél véél vette borrelhapjes met alcoholische versnaperingen naar binnen te werken. En dan moet dat kerstdiner nog komen. Ik hou op.
Of je nou kerst (in kleine kring) viert of niet, voor haast iedereen zijn deze dagen verbonden met eten. Meer eten dan normaal, en vooral anders. In de supermarkt is het goed zoeken naar ‘normale’ producten. Oftewel: je valt uit de toon als je er niet aan meedoet. De commercie dwingt je haast om het spel mee te spelen. En zoals ik al zei, c* kan daarbij een goed excuus zijn. Want: restaurants zijn dicht, we zijn allemaal harstikke zielig, de familie mag ook al niet in grote getalen bijeen komen, dus ‘je moet wát’. Jezelf troosten met alles waarmee de winkel vol ligt.
Het kan ook anders.
Jezelf boven de waanzin van deze rare wereld uittillen bijvoorbeeld.
Die rare wereld bovendien niet als excuus gebruiken voor je gedrag.
Gedrag dat je eígenlijk helemaal niet wilt, maar waarin je jezelf laat meetrekken.
Again:
Gedrag dat je eígenlijk helemaal niet wilt, maar waarin je jezelf láát meetrekken.
Je doet dat namelijk helemaal zelf.
En nu zijn het de feestdagen, met het oliebollenfestijn nog in het verschiet.
Maar straks zijn er ongetwijfeld weer andere excuses. Die zijn er namelijk altijd. Want we vinden altijd wel redenen om niet te hoeven doen wat we eigenlijk wel willen. Waarom? Omdat we geen duidelijke keuzes hebben gemaakt. Omdat we zeggen dat we het écht écht écht willen, maar eigenlijk…. eigenlijk stiekem toch liever niet, als het eropaan komt. Omdat dát veel fijner is, voor ons primitieve brein. Dat beschermende deel van onze hersenen, dat ons veilig wil houden, en ons af wil schermen van pijn en verandering. Dat liever alles bij het oude laat. Want dat is wat je kent, dat voelt vertrouwd. Uit je comfortzone voelt per definitie niet fijn aan.
Wat wil je echt?
Ga eens bij jezelf na wat je écht wilt. En als je dat dan werkelijk wilt, stel jezelf dan nog eens dezelfde vraag: ‘Wat wil ik écht?’ En nog eens. Ontdek bij jezelf de excuses die jouw vooruitgang belemmeren. Die ervoor zorgen dat je nog steeds staat waar je staat. Omdat je altijd doet wat je deed, en daardoor steeds krijgt wat je kreeg.
Je hoeft jezelf daarover niet schuldig te voelen. Je hoeft jezelf er ook niet bij neer te leggen, ‘omdat je het kennelijk toch niet kan’. Bullshit. Je kunt het wél. Maar je moet het dan wel op de juiste manier aanpakken. En dát heb je waarschijnlijk tot nu toe nog niet gedaan. Anders stond je nu wel ergens anders, nietwaar?
Ik help je graag om deze impasse te doorbreken. Vanuit een positieve benadering, je innerlijke kracht en de enorme wijsheid van je onderbewustzijn.
Weten hoe?
Klik hier. Daarin vertel ik je meer over het programma en beantwoord ik je vragen.