December, het is je vriend of je vijand. Als je voortdurend in gevecht met eten bent, zou deze maand ‘op z’n minst’ een flinke uitdaging voor je kunnen zijn. Sinterklaas (wat de winkels natuurlijk al maanden “vieren”) die strooit met pepernoten (en ik weet het, die chocolade zijn echt ver-schrik-ke-lijk). En dan moeten kerst en oud & nieuw nog komen. Tel daar deze k**periode bij op, waarin veel mensen troost zoeken in… juist ja.
Met deze uitdaging kun je op verschillende manieren omgaan.
Je kunt je erbij neerleggen, vanuit een gevoel van berusting, en alles maar over je heen laten komen. De pepernoten, banketstaven, gevulde speculaas en chocola, kom maar op. Je eet ze (“want ze zijn er nou eenmaal en je kunt ze toch niet weerstaan”). Om daarna met een schuldgevoel te kampen, dat je ervaringsdeskundig wegduwt (want te confronterend).
Je kunt er ook ‘met beleid’ mee omgaan. Iets bewuster en genuanceerder dus. Oké, er ligt allerlei lekkers in huis, wat je niet zozeer voor jezelf hebt gekocht, “maar waar jij ook best wel wat van mag hebben”. Eens! Je hoeft jezelf niet alles te ontzeggen. Sterker nog: dat kun je sowieso beter niet doen. Want als je jezelf gaat verbieden wat jij heul erg smikkel vindt, dan komt je primitieve brein in opstand. Met mogelijk een eetbui tot gevolg. Jouw brein snapt namelijk niks van restricties (en dus ook niet van een dieet). Daarom werkt het averechts. Dus: wil je ergens (met mate) van genieten, doe dat dan! Maar kies van tevoren wát en hoeveel. En geniet er dan ook van.
Intens verlangen
Wil je er tóch van af blijven, dan kan dat natuurlijk ook. Maar pak het dan wel goed aan. Want, zoals ik al aangaf, jezelf pijnigen is onzinnig. De kans is groot dat je in januari dan juist flink aangekomen bent, omdat je jezelf niet meer kon beheersen. Hoe kun je dat voorkomen; hoe pak je het wél goed aan? Allereerst: door een duidelijk, zo concreet mogelijk doel te stellen. Vanuit een intens verlangen dat je dat doel ook wilt gaan behalen; ‘no matter what’. Geen excuses, geen uitvluchten, geen soft gedrag. En vervolgens door je extreem bewust te zijn van je eigen gedrag, jezelf voortdurend te monitoren… en jezelf ook te belonen! Niet met eten dan hè 😉
Deze werkwijze zorgt ervoor dat jij aan het stuur staat van je eigen gedrag, in plaats van dat je je laat leiden door omstandigheden. Daar komt, zeker in het begin, een stuk wilskracht bij kijken. Maar het mooie is dat je onderbewustzijn dit steeds meer gaat overnemen. Een stuk begeleiding is daarbij wel nodig, want op eigen kracht lukt dat meestal niet. Bedenkt dat je brein lui is, en altijd weer heel snel terug wil naar die veilige modus, in plaats van ‘buiten je comfortzone’.
