Wij mensen zijn bijzonder goed in overleven. Sterker nog: het is onze core business. Dat is logisch, historisch gezien. Zo zijn we geprogrammeerd. Dat was in de oertijd zo, en dat is nog steeds zo. Ons primitieve (oer)brein is gericht op A) pijn vermijden, en B) plezier hebben. Met als doel: overleven.
Problemen kunnen we dus niet gebruiken, want die vormen een potentieel gevaar. Die moeten wég. Dus wat doet je onderbewustzijn – volautomatisch: focussen op een probleem. Je zoekt naarstig naar een oplossing, en hebt daardoor het idee dat je goed bezig bent. Alleen… je blijft daardoor wel bezig met het probleem. Met als risico dat je het daardoor alleen maar in stand houdt. Want wat je aandacht geeft, groeit.
Als je wilt afvallen, dan ga je daarmee aan de slag. Doe je dat door te gaan diëten, dan is dat sowieso van korte duur, en maak je het probleem alleen maar groter. Ga maar na, je valt iets af, maar komt meestal nog sneller weer aan. En weegt vervolgens nog meer dan toen je begon, met alle frustratie van dien.
Maar, maar, maarrrrrrr….. ook als je het wél op een goede manier aanpakt, dus door onderliggende patronen aan te pakken, kan dit een valkuil zijn. Want ook dan zoomt je onderbewustzijn volautomatisch in op het probleem. En daardoor houdt het je (onbewust) gevangen in een ‘loop’. Je denkt dat je goed bezig bent (en dat ben je in principe ook) maar je zult dus toch nog een extra stap moeten zetten…
