De meesten van ons zijn er (vaak meer dan eens) ingetrapt. En “er” is wat ik omschrijf als de dieet-vallkuil. Je wilt afvallen, want er zitten (weer) extra kilo’s aan en daar baal je van. De zomer komt eraan, en je wilt niet wéér de oneindige rekbaarheid van je bikini uittesten. Of de zomer is net geweest en je hebt wat ‘recht te zetten’. Whatever, er is altijd wel een reden om af te vallen. Want tevreden ben je nooit. Bijna altijd zit je wel in de ‘plus’ en je verlangt er intens naar om eindelijk eens ónder die streep te komen. Gewoon: een normaal, gezond gewicht, geen vetrollen, geen kipfiletjes.
Dus wat doe je? Lijnen! Je wist van de vorige keren nog wel hoe dat ook al weer moest. Niet meer telkens die droppot opentrekken en vooral ’s avonds de koelkast gesloten houden. Je kunt er ook wel wat dieettips bij gebruiken, dus ff googlen. En voor je het weet zit je weer vast aan een veelbelovend dieet. Want zo’n dieet geeft je vastigheid. Je weet waar je aan toe bent; wat je wel en vooral niet mag. Je hoeft er zelf niet meer over te piekeren, want het staat allemaal zwart op wit. En bovendien: dat dieet belóóft je ook precies wat jij nastreeft: een strak lijf en meer geluk!
De eerste dagen houd je het nog makkelijk vol. Je bent gemotiveerd, je weet immers waar je het voor doet! Maar dan.
Het blijkt toch lastiger dan gedacht. Oké, je bent al wel wát gewicht kwijt, maar het is nog niet om naar huis te schrijven. Als het in dit tempo doorgaat, ga je je doel pas volgend jaar halen. En je voelt vaak echt je maag knorren, waardoor je steeds maar aan eten moet denken. Vooral aan wat je allemaal niet mag… Conclusie: dit wordt een onhoudbare situatie. Je voelt je lichtelijk gefrustreerd.
Wanneer je op dit punt bent beland, kunnen er twee dingen gebeuren.
Nou vooruit, drie.
De eerste is dat je er resoluut mee kapt en weer overgaat tot de ‘orde van de dag’. Dit had geen zin, je houdt het niet vol en je moet je lijf maar ‘ns leren accepteren, zeg je tegen jezelf. Daarmee poets je je gevoel een ‘loser’ te zijn voor eventjes weg. So far so good, tot zich natuurlijk weer een volgend moment aandient waarop je jezelf confronteert met die extra kilo’s. Waarna het riedeltje zich weer herhaalt.
De tweede is dat je, vanuit frustratie, alles gaat eten wat los en vast zit. Je hebt jezelf zo lang gepijnigd, je hóudt het niet meer. Waarna je natuurlijk weer gigantische spijt hebt en weer terugkeert naar je dieet. Zij het met enorme spijt, want nu ben je nóg verder van je doel verwijderd.
