Waarschijnlijk sta jij over een jaar op precies op dezelfde plek als waar je nu staat. Statistisch gezien is de kans namelijk groot dat je blijft “proberen” en aanmodderen. Dat je goed blijft opletten op wat je eet, jezelf allerlei beperkingen oplegt… en daardoor regelmatig eetbuien hebt. Want ja, de druk moet af en toe van de ketel toch. ☹

 

Als je heel eerlijk bent naar jezelf en overdenkt waar jij over een jaar staat – als je blijft doen wat je nu doet – hoe voelt dat dan? Accepteer en tolereer je dat? Dat je blijft aanrommelen en struggelen met eten en met je gewicht?

 

Weet je, veel mensen zijn verslaafd aan hun eigen sores. Onbewust houden ze hun eigen shit in stand. Dat komt ook tot uitdrukking in hun strijd met eten. En ik spreek uit ervaring; ik heb dit ook jarenlang gedaan. Totdat ik me daar bewust van werd en zag wat ik werkelijk aan het doen was. En mezelf de vraag stelde: wil ik dit voor de rest van mijn leven? Mijn antwoord was nee. Tuurlijk niet. Ik wil vrij zijn! Ik wil zelf de regie hebben over mijn eigen eetpatroon! En ik wil mijn emoties dus niet voortdurend dempen met eten. Nee!!

 

En wat doe jij, wees eens heel eerlijk?
Steek jij je kop (weer) in het zand? En vertel je over een jaar nog steeds dezelfde klaagzang?
Of ga je nu eindelijk dat besluit nemen?