Afgelopen vrijdag zat ik bij de kapper. Da’s voor mij altijd zo’n heerlijk niks-doen momentje. Nou, laat dat ‘tje’ maar weg trouwens, want ik zit daar altijd ruim twee uur. Tja, tis wat met die grijze haren. 😉

Nou doe je natuurlijk nooit helemaal niks. Mijn brein staat dat tenminste niet toe. 😊
Dus ik zat daar in die kappersstoel wat te mijmeren over mezelf, over mijn bedrijf en over mijn klanten. Want net zoals ik klant ben bij de kapper, zijn de mensen die bij mij komen weer míjn klanten.

 

Een tijdje geleden nam ik het besluit om het woord ‘cliënten’ te vermijden. Daar heb ik een goede reden voor. Ik heb – zowel persoonlijk als professioneel – veel met de zorg te maken gehad. En nog steeds. In de zorg ben je automatisch ‘cliënt’. Of erger nog: ‘patiënt’. In mijn beleving houdt dat een zekere afhankelijkheid in. Die ander is de ‘professional’, jij bent de ‘cliënt’. Die ander is de ‘weter’, jij bent de niet-weter’. En natuurlijk is dat ergens ook zo, anders zou je geen hulp nodig hebben. Als je ziek bent of klachten hebt, heb je nou eenmaal professionele ondersteuning nodig. En los van het feit dat die ondersteuning helaas niet altijd toereikend is (ben jij ook wel eens van het kastje naar de muur gestuurd?), klopt dit principe in de basis natuurlijk wel.

 

Waar het mij om gaat, is dat ik graag uit dat ‘zorgdomein’ wil blijven. Dat heeft deels te maken met mijn eigen ervaringen in de zorg, die vaker negatief waren dan dat ik echt kon zeggen ‘gôh, wat heb ik er veel aan gehad’. Hetzelfde zag ik in mijn werkzame leven in en rondom de zorg, met de honderden mensen (veel (ex-)cliënten) met wie ik gewerkt heb. De meesten van hen (!) hadden zelfs extra trauma’s opgelopen in het zorgsysteem, vooral in de ggz.
Maar het heeft ook te maken met de denkwijzen, logica, mentaliteit en cultuur in de zorg. Noem het het ‘wereldbeeld’. Ik heb veel gezien binnen die zorgwereld, wat absoluut niet strookte met mijn kernwaarden. Laat ik het zo zeggen: “cliënten” krijgen niet zomaar een trauma erbij in de zorg, daar is wel wat voor nodig. Tuurlijk, er gaat ook veel goed. Maar helaas ook nog veel te veel fout, en daar hoor je zelden iets over. Bovendien sta je als “cliënt” per definitie niet sterk. Want die ander is immers de weter, en jij bent de niet-weter. Tja.

 

Voor mij is ieder persoon enorm krachtig. Zelfs als ie dat zelf nog niet ziet. Iedereen heeft die ongelooflijke power in zich om ‘te worden wie hij werkelijk is’. Ja, ook jij. En juist omdat je zo sterk bent, kun je bereiken wat je wilt… áls je dat tenminste wilt! Daarin heb je een keuze. Je kunt ervoor kiezen om klein en afhankelijk te blijven. Maar je kunt er ook voor kiezen om in je eigen kracht te gaan staan. En die kracht in jezelf – ook al istie nog maar zwak – aan te wakkeren.

 

Voor mij ben je dus geen cliënt, maar een (mogelijk toekomstige) klant. Jij mag zelf aan het stuur van je eigen leven gaan staan. Waarbij ik je kan ondersteunen en leren om je ideale gewicht te bereiken en te behouden. En om uit dat gevecht met eten te blijven. Zodat je leven zóveel beter wordt.

 

Als dat is wat je wilt, neem dan contact met me op. Ik hoor, lees of zie je graag… en verwelkom je graag… als mijn klant!