Stel: je hebt teveel gegeten. Of toch weer de snackkast geplunderd, terwijl je jezelf dat nog zo had verboden. Wat doe je dan? Dat gewoon accepteren ‘en weer door’? Of hak je jezelf dan in mootjes?
Jezelf veroordelen omdat je “over de schreef” bent gegaan is zinloos. Sterker nog, het werkt alleen maar averechts. Want wanneer je dat doet, haal je jezelf naar beneden. In plaats van met compassie naar jezelf te kijken en te accepteren dat je een mens bent (en hé, mensen maken nou eenmaal fouten) en dat je dús een lerend wezen bent… zeg jij eigenlijk dat dat niet zo is. Dat jij alleen maar binnen de lijntjes mag kleuren, dat je alleen maar ‘goed’ bent als je het doet zoals je het móet doen. Dat er dus geen ruimte is om het anders te doen. Om fouten te maken. Want dát paste niet in het plan dat jij voor jezelf had bedacht. Of beter gezegd: dat iemand anders voor je had bedacht. Want dat is namelijk meestal het geval.
Ik verklaar me nader.
Als je jezelf beperkingen of verplichtingen oplegt, dan zijn dat meestal niet je eigen restricties. In het geval van een dieet of voedingsadviezen is dat heel goed zichtbaar. Je neemt iets aan van een ander en legt dat jezelf op. In de basis is het immers niet van jou. Dat doe je omdat je het zelf eigenlijk niet zo goed weet. Je vertrouwt dus op de expertise van een ander, of op de beloftes van een dieet. Dit is trouwens één van de redenen waarom het gedoemd is te mislukken. Het is niet jouw eigen plan.
Het kan ook dieper zitten, en dus minder zichtbaar zijn. Je denkt in dat geval dat jij voor jezelf bedacht hebt dat je iets op een bepaalde manier moet doen. Dat jij het jezelf oplegt. Er is immers niemand die dat tegen jou heeft gezegd. Niemand die je iets verplichtte. Toch is dat in feite wel zo. Want jouw eigen opgelegde restricties komen óók ergens vandaan. Wat ik vaak zie in coachingsessies, is dat – onbewust – op de achtergrond de stem van een strenge ouder klinkt. Of van een schoolmeester, een opa of oma, een vriendin of een ex- partner. Iemand die ooit belangrijk voor je was en waarvan je dacht dat die persoon nu geen rol meer speelt. Omdat ie jaren geleden al uit je leven vertrokken is, of zelfs allang overleden is. En weet je wat het is? Dat maakt dus geen bal uit. Er kunnen nog steeds banden en invloeden zijn die jou “op je plek” houden, zoals ik dat noem. Iedereen heeft wel zulke banden, en meestal ben je je daar totáál niet van bewust. Terwijl die banden je wel enorm kunnen beïnvloeden, klein houden, beperken.
Zelfoordelen
Wanneer jij jezelf veroordeelt, is dat dus niet per se (alleen) je eigen oordeel. Het komt meestal van iemand anders. Iemand die veel invloed op je heeft gehad in een fase van je leven waarin je daar ontvankelijk voor was. Waarin je heel makkelijk bepaalde waarden overnam, en overtuigingen in je onderbewustzijn integreerde. Om vervolgens – al die jaren die erop volgden – door díe gekleurde bril naar de wereld en jezelf te kijken. Waarbij je jezelf veroordeelde als je iets fout deed. Het werd een gewoonte. In plaats van positief en opbouwend naar jezelf te zijn, boor je jezelf nu nog steeds de grond in, als het “fout” gaat. Want dat is wat je geleerd hebt. Dat is “zoals het hoort”. Dat is jouw “waarheid” geworden.
Mogelijk dat je hier iets van herkent. Misschien ook niet. Geeft niks. Waar het om gaat is dat je je realiseert dat jezelf veroordelen niet constructief is. Dat je jezelf daarmee tegenhoudt in je eigen groeiproces. Dus ook als je een gezonde leefstijl en een lager gewicht wilt krijgen. In mijn programma Afvallen zonder Dieet.NU maak ik je hiervan bewust en werk je aan het ombuigen ervan.
By the way… ik maakt afgelopen donderdag ook een flinke “fout”. Mijn masterclass kon niet doorgaan, omdat ik niet in Zoom kwam. Bleek achteraf mijn eigen onoplettendheid te zijn geweest. Tja, ook ik ben een mens 😊
