In mijn praktijk werk ik ook met groepen. Allemaal mensen die willen afvallen en dus, zou je zeggen, gemotiveerd zijn om er écht voor te gaan. Zo had ik vorige week een bijeenkomst – leuke, gezellige groep – van vrouwen die allemaal, stuk voor stuk, een giga dieetverleden hadden. Ze waren gewend om calorieën te tellen, zichzelf te beperken en van alles op te leggen. En ook om dat vervolgens weer allemaal teniet te doen door zichzelf te gaan dwarsbomen. Lekker patroontje. 😉
Doen ze dat bewust dan, dat dwarsbomen? Nee, tuurlijk niet. Het is mijn rol als coach en trainer om ze te wijzen op hun blinde vlekken. En om ze een schop onder hun kont te geven, wat ik overigens altijd met liefde doe. 😊 Is dat nodig dan? Ja, absoluut! Eén van redenen waarom ze nog steeds in oude patronen hangen en achter hun eigen staart aan blijven hollen, is vaak dat niemand ze die kick-ass gegund heeft. Als je als ‘professional’ maar met iemand blijft meepraten en haar niet confronteert met haar eigen saboterende patronen, dan komt ze natuurlijk nooit verder. Dan blijft ze in die vicieuze cirkel ronddraaien. En da’s nou net niet de bedoeling, toch?
We zijn er allemaal goed in om onszelf te saboteren. Ga jezelf maar eens na. Je wilt iets heel graag.. en toch werk je jezelf tegen. Doe je dingen die je eigenlijk niet wilt en waar je achteraf spijt van hebt. Vaak ben je je er – op het moment zelf – niet echt van bewust.. en hoppa, daar ga je weer. En dat is dus het ding: je onderbewustzijn trekt vaak z’n eigen plan. Trekt je terug naar het bekende, ingesleten olifantenpad dat je al tig keer bewandeld hebt. Tel daarbij je primitieve brein op, dat er altijd op uit is om A) jou veilig te houden en B) pijn te vermijden, en plezier en genot na te streven. Daar gaan je goede voornemens. Je dacht dat je het op wilskracht wel redde, maar het blijkt een illusie te zijn.
Tja, zei ik toch al. 😉
Wat cruciaal is wanneer je wilt afvallen, is bewustwording van ‘hoe het bij jou werkt’. Als je je bewust wordt van je eigen gedrag, maak je de weg vrij naar verandering. Als je snapt waarom je doet wat je doet, zonder het jezelf te verwijten wanneer je “in de fout” bent gegaan, dan kun je jezelf leren aansturen. Dan kun je bovendien anders naar jezelf gaan kijken: als iemand die leert en zichzelf ontwikkelt, in plaats van iemand die steeds weer faalt. Want als je jezelf negatief blijft bekijken, zul je je doel zéker niet bereiken. Je houdt jezelf dan namelijk klein en geeft een continue motie van wantrouwen aan jezelf af.
Zelfsabotage is niets aparts, hebben we allemaal last van. Maar het zó belangrijk dat je mag leren om het te herkennen, erboven te staan en het om te draaien. Dat leer ik je in mijn programma.
