Vorige week sprak ik een vrouw van rond de vijftig. Ik noem haar voor het gemak even Madelon. Madelon heeft thuis twee opgeschoten puberzoons en een lieve, maar ietwat luie echtgenoot (haar woorden). In die zin, dat hij ’s avonds na het werk op de bank neerploft, het avondeten naar binnen schuift, om daarna weer onderuit te zakken, en zappend dan wel scrollend de avond doorbrengt. Net als die pubers, zeg maar. Madelon heeft dus eigenlijk (haar woorden) drie pubers in huis.
Wat pubers nog meer doen, is vreten. De hele dag door, maar vooral ’s avonds hebben ze honger en doorzoeken ze de kast op zoek naar koek, chips of andere ongezonde troep. Dat verzadigt niet, of maar even, maar da’s voor een andere keer. Die drie pubers bij Madelon in huis conformeren zich aan hun puberrol en doen dus ook precies dat: vreten. En wat voor Madelon nog het ergste is: ze kunnen het nog hebben ook. Ze komen er geen grammetje van aan. Terwijl zij al haar hele leven een gevecht met eten en kilo’s voert, heeft ze drie mannen in huis die er vrolijk op los bunkeren en niet snappen waar zij zich druk om maakt.
Zoiets heet een uitdaging.
Voor Madelon is deze situatie uitzichtloos. Althans, dat denkt ze; dat houdt ze zichzelf voor. In een huishouden waar geen rekening met haar wordt gehouden, waar voortdurend verleidingen liggen en waarin ze een eenzame strijd zou moeten voeren om van haar overtollige kilo’s af te komen, gaat ze die strijd niet eens meer aan. Want die verliest ze toch, weet ze. Dat is deels gebaseerd op haar ervaringen. Want natuurlijk, ze heeft het heus al wel eerder geprobeerd. ‘Maar toen lukte het ook niet’.
‘Whether you think you can, or you think you can’t, you’re always right’, zei Henry Ford in de vorige eeuw.
Wanneer jij een verandering in je leven wilt doorvoeren, klein of groot, zul je ook moeten geloven dat je het kan. Als een deel in jou niet overtuigd is van jouw vermogen om je doel te bereiken, zal ‘t ‘m niet worden. Vaak saboteren we onszelf. Ons onderbewustzijn houdt vast aan beperkende overtuigingen. En ons oerbrein houdt ons liever inactief. We wíllen het wel, maar tegelijkertijd ook weer niet. Want het kost moeite, doet pijn, en we kennen onszelf: dát willen we ook niet! Wat overblijft is een volgende faal-ervaring. Waarbij we tegen onszelf zeggen: ‘Zie je wel, ik kan het niet’.
In het programma Afvallen zonder Dieet.NU ga je daarom eerst aan de slag met je gedachten en overtuigingen. In feite vormen die de voorwaarde voor het succesvol doorlopen van het programma.
Meer weten?
Download mijn e-book!
