Gisteren kwam ik terug van een retreat in de Pyreneeën. God allemachtig, wat is het daar mooi. Ongerepte, woeste natuur, met – uiteraard – enorme hoogtes. Maar ook met diepe dalen. Net als het leven zelf. 😊

 

Ik was daar met een kleine groep. En hoe mooi is het om (weer) te ervaren dat je – bij aankomst – elkaar nog totaal niet kent, elkaar een beetje aftast, nog wat schroom voelt om over jezelf te vertellen. De kat uit de boom kijkend, probeert te ontdekken wie wel of niet bij jou past. Want je zit met zo’n groep een week “opgescheept”, je moet het met elkaar doen. Bij zo’n kennismaking moet je het dan doen met je eerste indruk. En dat is in feite een vooroordeel. Hoe leuk is het dan om vervolgens weer te ontdekken dat je er vaak helemaal naast zit.

Gaandeweg de week merk je, dankzij de oefeningen en gesprekken die je met elkaar hebt, dat je veel meer met elkaar gemeen hebt dan je in eerste instantie dacht. Dat we als mens in de kern zelfs allemaal dezelfde emoties, dezelfde gevoelens, dezelfde struggles, pijn en weerstand ervaren. En natuurlijk dezelfde gevoelens van blijdschap. En: dat ieder ander jou spiegelt. Het zijn dingen die je wellicht al wel wist, maar waar je dan weer mee geconfronteerd wordt. Een inzicht waar je bovendien ook weer dankbaar voor kunt zijn. Want als je je daar bewust van bent, weet je in ieder geval zeker dat je er nooit alleen voor staat.

Steun

Van dit inzicht, en dus ook van de kennis en ervaringen van anderen, kun je bovendien ook handig gebruik maken. Bijvoorbeeld als het om je gewicht gaat. Ook al denk je misschien wel eens dat je de enige bent die een strijd met eten en (over)gewicht heeft. Andere mensen om je heen lijken alles te kunnen eten, of maken zich totaal niet druk om hun overtollige kilo’s. Dat dat onzin is, dat weet je natuurlijk wel – verstandelijk. Maar jouw strijd kan soms heel eenzaam voelen. Ik weet dat, want ik heb dat zelf ook jaren- en jarenlang gehad. En ik hoor dat ook terug van mijn klanten. Als je bijvoorbeeld een partner of een gezin hebt waarin iedereen kan eten wat ie wil zonder aan te komen. Of waarin je je totaal niet gesteund voelt op dit vlak.

Misschien heb je mensen om je heen met wie je je gevoelens of strijd met eten wél kunt delen. Bijvoorbeeld een vriendin, je zus of je moeder. Dat kan heel fijn en helpend zijn. Maar tegelijkertijd is het ook vaak een valkuil. Want als je met anderen daarover praat, kan het uitmonden in geklaag. Hoe moeilijk het allemaal wel niet is. Dat het allemaal steeds maar niet lukt. Je herkent het vast wel.

Ik nodig je uit om daar eens kritisch naar te kijken. Hoe steunend zijn de mensen in jouw omgeving? En hoe makkelijk laat jij je meesleuren in een negatieve gedachten- en emotiestroom? Waarmee je het voor jezelf eigenlijk alleen maar moeilijker maakt?

Vanavond (12 juni) geef ik weer een masterclass over afvallen zonder dieet. Wat je vooral niet moet doen, en natuurlijk wat wél. Als je daarbij wilt zijn, kun je je opgeven via deze link. Ik geef deze masterclass trouwens vaker, dus check mijn website voor de volgende datum.

Over mijn bergretreat en de helpende inzichten en adviezen daaruit, heb ik een podcast opgenomen: ‘Toppen en dalen’.
Doe er je voordeel mee!